Rijplezier... Wat betekent het voor jou?

[janvkn 4.148]

delete

[DenDuvel 4.605]

RWD en een staand gaspedaal.

[Greg 2.949]

• Een dikke sound (heb nooit radio opstaan)

Benzine

Manueel

RWD

Liefst atmo (met veel koppel) met een rush naar de begrenzer, maar een koppelbeest met turbo('s) zonder al te veel lag + een BMWMB duw in de rug kan ik ook smaken.

[Gast]

weinig onderstuur en een progressief loslatende achterkant

[ir_fuel 52.066]

Naar aanleiding van enkele recente discussies vroeg ik me af wat wij als autominded mensen zo al verstaan onder rijplezier en hoe we dat beleven op de openbare weg of daarbuiten.

Feeling + controle. Je moet je verbonden voelen met het voertuig en kunnen voelen wat er allemaal gebeurt en jij moet zelf de meester zijn die in functie daarvan de auto commandeert. Dit gaat over sturen, remmen, schakelen en gas geven. Hoe minder indirecties/computers ertussen zitten hoe beter. En een turbo is voor mij ook een indirectie, net als veel te veel demping (vering of geluid). En je moet natuurlijk een chassis + motor hebben die dit allemaal toelaat.

Daarna komt sound, maar dat is ondergeschikt aan het eerste. Ik zou dan bv liever met een Lotus Exige rijden dan met een Maserati Quattroporte, hoe mooi die laatste ook moge klinken.

Comfort komt niet in het lijstje "rijplezier" voor.

[Parsifal 3.762]

Hoe lichter hoe beter...

 

Speelsheid van de wagen is voor mij een echt breekpunt... hoe zwaarder en logger, hoe minder leuk ik het rijden vind...

[Parsifal 3.762]

Een Suzuki Swift heeft voor mij dan ook meer rijplezier dan een BMW 3-serie... Gewoon omdat het zo'n gooi en smijtkarretje is...

[janvkn 4.148]

Hoe lichter hoe beter...

 

Speelsheid van de wagen is voor mij een echt breekpunt... hoe zwaarder en logge, hoe minder leuk ik het rijden vind...

Nochtans kan je met een zwaardere wagen ook rijplezier hebben, je moet dan wel genoeg vermogen hebben en de wegen moeten er zich toe lenen: eerder vloeiende banen met lange bochten dan kronkelbaantjes of kleine boerenwegjes. Ik denk dan bijvoorbeeld aan iets als de B258 afrijden in Duitsland, dat zou ik liever in een BMW 3 of 5 doen dan in een Swift.

[Alexx 3.276]

Goh. Mijn ervaring met verschillende wagens is eerder beperkt, maar voor mij is rijplezier het beheersen en controleren van je wagen.
Om een voorbeeld te geven: Mijn BMW 118D. Akkoord, gasrespons is in vergelijking met benzines 2 maal niets, maar ik kan dat ding nu toch vrij dicht tegen zijn limiet rijden met elektronica uit (je hebt van die helden die zich coureur wagen met alle elektronica aan), ik kan overstuur opvangen, ik haal snellere wagens in de bochten in. Ik voel de wagen goed aan en dat maakt het leuk.

Je moet geen snelle wagen hebben om plezier te hebben. De bestuurder moet het verschil maken.

 

Wat wel een extra bijkomende factor is: Sound. Dat mis ik echt wel met mijn huidige wagen. De volgende wordt een leuke benzine.

Dan moet je al niet snel rijden om plezier te hebben. Het gebrom en/of geknal ( ) achter u maakt veel goed.

 

Mijn pa zijn vorige wagen was snel, had een dikke sound, is mijn droommerk en uiteraard was dat super om te knalle op circuit! Maar op de openbaren weg kon je dat ding helemaal niet optimaat benutten. Ik zou er uiteraard geen 'nee' tegen zeggen. Maar ik ben van het principe dat je niet per se een snelle kar nodig hebt om plezier te hebben.

[Gast wooter]

Ik kan me vinden in Jan's omschrijving, en die van Parsifal. We hebben een tijdje een brakke Fiesta naft met 60pk gehad, en dat ding gaf ook rijplezier omdat je er ongestoord mee kon raggen. De Z4 geeft me ook rijplezier, nu meer dan met zomerbanden omdat ie achteraan soms grip lost, en hij dus speelser wordt dan aan de grond gelijmd te zitten. En vlot de toeren in.

 

Wat is geen rijplezier? Aan 50 in een treintje taffelen waar je 70 of harder mag.

[Matthi 3.180]

Rijplezier voor mij is een ideale zitpositie in combinatie met RWD en sper. Kunnen knallen over binnenbaantjes, het gat die hem lichtjes zet bij het uitkomen van een bocht, om vervolgens die duw in je rug te krijgen bij het uitaccelereren. 

 

Stuurgevoel moet realistisch zijn, gemakkelijk scheefgaan natuurlijk ook.

[janvkn 4.148]

Wat ik ook leuk vind is om de "sweet spot" van een wagen te vinden: het tempo en de toerentallen vinden waarbij hij zich het beste voelt. Meer dat eigenlijk dan de limiet gaan opzoeken, want de meeste auto's gedragen zich redelijk onelegant tegen de limiet aan.

[gTa 24.154]

Kan vanalles zijn. Rijplezier beperkt zich bij mij niet enkel tot de stelling "het gaat om een sportwagen en 't moet er hard aan toe gaan".

• Met een auto die zich daartoe leent (of ook niet, of minder, maar die ik daar wel voor wil gebruiken) wil ik "sportief" kunnen rijden als ik daar voor kies, en dan apprecieer ik gevoel, controle, feedback, balans, betrokkenheid, grip, voldoende prestaties (verschilt sterk naargelang gewicht, toepassing, situatie e.d.). Als ik sportief wil rijden, that is (want ik wil dat niet altijd). Als het een compromis-kar is, dan apprecieer ik evenzeer dat ik in een relatieve mate van comfort en ruimte van/naar het sportief rij-evenement kan kachelen. Zelfs met een sportkar wil ik niet altijd sportief rijden en dan storen zaken die de extreme vorm van rijplezier dienen (zoals een nukkige maar super-efficiënte versnellingsbak, of een beenharde/droge ophanging, of een lichte auto waarin niks geluidswering zit, e.d.) me echt mateloos. Ik vind spartaans rondrijden van/naar de bakker in druk verkeer echt geen pretje.
• Met een auto die zich daartoe leent, wil ik comfortabel kunnen reizen en dan apprecieer ik enorm ruimte, comfort, snufjes, goeie zetels, een deftige stereo-installatie, power op overschot om altijd even een versnelling te kunnen plaatsen, veiligheid, een automatische versnellingsbak, enz. Op reis is de rit zelf ook al reizen voor mij, maar dan heb ik liever een grote (zware) kar waar gigantisch veel in kan waardoor ik alles mee heb voor de reis (en die is méér dan enkel de rit H&T), dan dat ik in een kleinere auto waarmee het veel leuker rijden is als (sportieve) liefhebber, maar dan op andere vlakken te moeten inboeten. Bovendien: reizen is voor mij genieten met het hele reisgezelschap. In de meeste gevallen is dat mijn vriendin, soms ook haar of mijn ouders. Dan mag ik wel willen peren voor dood: de rest vindt dat eng. Dan hoeft dat niet voor mij en heb ik liever dat ze met hun gat op een verwarmde zetel in een comfortabele reiskar genieten. En dat is voor mij ook rijplezier.
• Met een auto die zich daartoe leent echt brakken voor dood. Zoals een Jimny of Samurai in Turkije gaan raggen in bossen, op stofpaden, e.d. Echt zwijnen en uittesten waar 'ie wel of niet op/over geraakt. Of zwijnen in de sneeuw: gewoon continu liggen driften, hoe dieper de sneeuw en hoe meer het stuift, hoe beter.
• Zonder iéts anders: vmax. Dan maakt al de rest niet uit (comfort, motorsound, looks, imago, verbruik, ...): zolang dat cijfertje maar zo hoog mogelijk geraakt. Echt genieten. Grenzen verleggen. De eerste keer 200. De eerste keer 250. De eerste keer 280. De eerste keer 300. En daarna elke km/u extra: genieten.
• Eigenlijk heb ik plezier in de meeste auto's, zolang ik ze kan gebruiken waarvoor ze zijn gemaakt. Een cruisebak vind ik leuk cruisen, een sportkar vind ik leuk peren. Dabberend staan aanschuiven in 't stad met een kokende Ferrari, terwijl iedereen met aanstaart en ik niet gewoon op m'n eigen kan genieten van de prestaties en de wegligging van dat ding: vréselijk.  
• En vooral: met elke auto in elke omstandigheid apprecieer ik het als ik kan rijden zoals ik wil. Dat betekent: geen files, de vrijheid om even te doen waar ik zin in heb (dotje gas, acceleratie, bochtje pikken, enz.), ongestoord op aanvaardbare / politiek correcte manier m'n ding kunnen doen.

[ICM 22.308]

Bedankt gTa. Topic mag dicht.

 

Rijplezier is voor mij het lezen van een verslag op het internet.

[Gast wooter]

Het probleem met rijplezier, is dat het de benchmark wordt. Zo ooit een X6M getest en dat ging als een raket (//M rijplezier in een kar waar de hele familie in past + automatische heerlijke downshifts) maar als je dan naar wat budgetvriendelijkere oplossingen gaat kijken, moet je vaststellen dat iets met diesel of een gewone atmosferische het gewoon niet is...

 

Ik heb zo blind de 120d gekocht omdat ik vroeger een 120d had getest en daar rijplezier in had. Maar sindsdien de Z4 gekocht en plots is die 120d wel vrij loom...

[Lotuzzz 15.225]

Feeling + controle. Je moet je verbonden voelen met het voertuig en kunnen voelen wat er allemaal gebeurt en jij moet zelf de meester zijn die in functie daarvan de auto commandeert. Dit gaat over sturen, remmen, schakelen en gas geven. Hoe minder indirecties/computers ertussen zitten hoe beter. En een turbo is voor mij ook een indirectie, net als veel te veel demping (vering of geluid). En je moet natuurlijk een chassis + motor hebben die dit allemaal toelaat.

Daarna komt sound, maar dat is ondergeschikt aan het eerste. Ik zou dan bv liever met een Lotus Exige rijden dan met een Maserati Quattroporte, hoe mooi die laatste ook moge klinken.

Comfort komt niet in het lijstje "rijplezier" voor.

 

 

Ik hoopte al dat ik niet teveel zou moeten typen hier. Bij deze 

[C_X 1.546]

Zweven.

[Lotuzzz 15.225]

 

Kan vanalles zijn. Rijplezier beperkt zich bij mij niet enkel tot de stelling "het gaat om een sportwagen en 't moet er hard aan toe gaan".

 

• Eigenlijk heb ik plezier in de meeste auto's, zolang ik ze kan gebruiken waarvoor ze zijn gemaakt. Een cruisebak vind ik leuk cruisen, een sportkar vind ik leuk peren. Dabberend staan aanschuiven in 't stad met een kokende Ferrari, terwijl iedereen met aanstaart en ik niet gewoon op m'n eigen kan genieten van de prestaties en de wegligging van dat ding: vréselijk.

 

 

 

Geldt voor mij eigenlijk ook wel... Ben met weinig content (Opel).

[janvkn 4.148]

Waar is een Opel dan voor gemaakt? 

[gTa 24.154]

Ik heb me bééstig geamuseerd met de Lancia Ypsilon van Renske. Met 4 cilindertjes, ademend door ochgod 8 klepkes, en 65 pk's leverend en een berg koppel ter hoogte van een losliggende vloertegel. Met een soms nukkige versnellingsbak, belabberde tractie, een compleet gevoelloos stuur (in plastic! vreselijk om vast te pakken), zetels met nul zijdelingse grip (gelukkig in stof/alcantara, daar plak je nog wat aan), enz.

 

Ding leverde aan z'n stadssnelheden echt bakken rijplezier. Snorde als een poes aan 't haardvuur, was vinnig, enorm levendig en mobiel, ... en als je eens wou brakken dan trok je met de gigantisch krachtige handrem overal waar je wou een rallye-bochtje. Heerlijk.

[CAS 7.285]

Ik heb pas rijplezier gehad als ik thuis kom en het gemiddeld verbruik staat onder de 4l.

[TCT 5.918]

Waar is een Opel dan voor gemaakt? 

Voor mij!

[Riskitalltowin 2.957]

Gewoon snelweg met automaat in D en liefst adaptieve CC. Gewoon zalig niets doen en muziekje luisteren. Auto is enkel een functioneel voorwerp daar over middenlange afstanden openbaar vervoer en vliegtuig trager zijn.

[The Swede 5.786]

Rijplezier kan veel betekenen. Voor mij is het voornamelijk een wagen die "speciaal" aanvoelt, aan gelijk welke snelheid.

 

Dat kan zijn omwille van het geluid, de prestaties (gevoelsmatig !), de wegligging,... maar ook omwille van hoe moeilijk een wagen bvb is om te sturen en eventueel omwille van de geschiedenis en herinneringen die een wagen oproept.

 

Zo zal een W124 250D nooit een wagen zijn die typisch "rijplezier" biedt. Maar het was de eerste W124 waarin ik als kind meereed. Toen de definitie van de supermoderne berline met een "fluisterdiesel". Zoveel jaar later voelt het nog steeds speciaal aan en haal ik er plezier uit van met een 250D in goede staat te rijden...

[janvkn 4.148]

Ik heb zo blind de 120d gekocht omdat ik vroeger een 120d had getest en daar rijplezier in had. Maar sindsdien de Z4 gekocht en plots is die 120d wel vrij loom...

 

De 1 cabrio is dynamisch gezien ook wel geen hoogvlieger. Vraag maar eens aan @@Thebiemerke, die is destijds overgestapt van E88 naar E81 en vond die laatste een stuk beter rijden.