Het leven als autosport technieker. (Renault 2.0)

[Bjorno 637]

Onlnags nog eens in de foto's gaan snuizen van de tijd dat ik in Autosport heb gewerkt. 

In 2008 zag ik een vacature staan bij RBM. Toen reden ze in het WTCC met Andy Priaulx. 
Ik ben toen 3 dagen mogen mee gaan naar Valencia voor een test sessie. Bart Mampaey was er toen zelf niet bij. Was toen wel overweldigend om ineens zo een weekend mee te doen. 
Even schokdempers vervangen op een wagen die net een uur lang hadden liggen rijden op het circuit. Met je dikke handschoenen steek je je kop onder de wielkast, je begint direct te zweten van de extreme hitte van de remschijven en een brandwondje hier en daar neem je er ook maar bij. Boutjes los en hop nieuwe schokdemper er in en terug de baan op. Ook genoeg remblokken die moeten ingereden worden en later ook nog is een diff wissel. Even de cardans losmaken naast een snikhete uitlaat om dan 10 rondje's later de oude diff terug te monteren. 

2008: 24 jaar toen. 

En mits dat meneer Mampaey niet mee was gingen de techniekers elke avond weg om nog wat te gaan drinken of naar een hoeren discotheek te gaan. Hop ineens vol de wereld in van een technieker in de autosport. Jammer genoeg daarna niet meer van gehoord, elke keer ik belde was het dat ze het nog aan het bekijken waren.  Daarna ook nog langs geweest waneer ze DTM deden maar ook toen geen antwoord gekregen. En dus voor 6 maanden naar Australië vertrokken. 

Eind 2009 dan in contact gekomen met Kurt Mollekens en zijn KTR team. Zij zochten een 2de technieker voor 1 van hun wagens. Met KTR ben ik dan terug naar Spanje gegaan voor een test sessie, maar deze keer naar het toen splinter nieuwe Aragon circuit. De Renault 2.0 was toen ook net een splinter nieuw model. 

Kurt Mollekens doe toen de wagens zelf teste:

Maar ondanks Spanje niet het ideale test weer. 

Daar kreeg ik dan wel een job aangeboden en zo ben ik dan toch in de autosport wereld gerold.
Onze rijders voor dat jaar  (2010) waren een Deen Mikkel Mac en een Hollander waarvan ik de naam al van kwijt ben. We reden zowel de Formule Renault Eurocup als de NEC (North European Cup) Deze bleek zijn rekeningen niet te betalen en in het 2de gedeelte hebben Michelle Gattig en Guilome De Ridder en nog vele andere een paar weekends gereden. Ik was 2de technieker aan de wagen van Mikkel Mac, hij wist een paar ronde's te winnen in de NEC.

De 2 wagens van KTR in 2010:

 

Geen pitstops tijdens de race mits deze maar 20 minuten duren maar wel tijdens Quali:

Ikke in volle actie: 

Het team niet in volle actie: 

Het team van auto 24 van links naar rechts:
- ik
- Ingenieur: Austin O'Brien (Heeft daarna jaren voor Mercedes F1 gewerkt en zit sinds vorig jaar bij Huyndai Rally.
- Mikkel Mac de piloot
- 1ste technieker: Richard Harris (Zit als sinds 2012 in Australië voor de V8 supercars en bezoek ik elke keer als ik daar ben). 

Engine swap:

Michelle Gatting (rijd nu voor Iron Lynx in de vrouwen bolide

Tijdens een race weekend zagen we ook een bekende familie naar in de Formule Ford: 

De zoon van Damon Hill:

Het was een tof eerste jaar, veel reizen en altijd naar het goede weer. Hard werken maar ook heel de dag buiten zijn. We hadden wat race's gewonnen dus ook tof voor de team spirit. 
Voor de zekerheid beslist om nog een jaartje als 2de technieker te doen.

In 2011 hadden we een topper binnen kunnen krijgen. Een jonge Belgische rijder die gesponserd werd door de RACB en veel belovend was: Stoffel Vandoorne.
En de 2de piloot was een Nederlander Leroy Stewart, een niets belovend rijkelui's kindje....die dan ook net zoals de Nederlander van vorig jaar zijn rekeningen niet betaalde en in het midden van het jaar vervangen werd. Ik stond mee op de wagen van Leroy Stewart. 

Zoals verwacht brak Stuart geen potten maar Vandoorne wist toch redelijk wat podiums binnen te halen. En dat tegen toch niet de minste namen:

Carlos Sianz en zijn Pa:

 

Kurt Mollkens en Stoffel Vandoorne:

1ste plek: Timmy Hansen (FIA Rallycross)
2de: Robin Frijns
3de: Stoffel Vandoorne

Na de helf van het seizoen zaten we dus weer zonder een rijder maar niet slecht want er kwam een veel betere in de plaats: Josh Hill, de zoon van.
Super toffe kerel en ook zijn vader is een zalige rustige vriendelijke mens. Toch tof om in Milaan spaghetti te eten met Damon Hill aan je tafel. 
Het was dus een super toffe 2de helft met zowel podiums als pole's van Vandoorne en Hill. 

Je herkent zijn vader er wil in:

Mots in Tsjechië was by far onze favoriete track, ook omdat Hill hier een pole wist te behalen:

Maar tijdens de race minder geluk: 

Ook race 2 liep slecht af met een kapotte radiator na een impact:

Overige race's:

Damon Hill links en zijn zoon recht op de foto:

En dit was het hele team, foto getrokken door Damon Hill:

 

We hadden in 2011 goede piloten en best goeie resultaten dus we verwachten alleen maar beter voor 2012. Maar de Autosport is kei hard. 
Stoffel Vandoorne verhuisde naar Jozef Kaufman Racing die het kampioenschap in 2010 hadden gewonnen met Robin Frijns. Voor een Belgische team komen 
de piloten ook niet snel aankloppen en was het dus weer vechten voor Kurt Mollekens. Uiteindelijk sloot hij een deal met Tony Kart Racing voor 3 piloten. 
Dus moesten we nog op zoek naar een 3de auto en extra personeel. Ik was ondertussen 1ste technieker geworden van een wagen. Fatboy Colin Russel was
er weer bij voor een jaar maar al de rest waren nieuwe onervaren mannen. Nu onze piloten waren niet veel beter bleek al snel duidelijk. 
Dit jaar deden we de Eurocup en NEC cup weer, goed voor 26 race weekends.

16 was een spanjaard Victor Colomé
17 was mijn wagen met de Japanner Yu Kanamaru
18 was een Italiaan Ignazio D'agosto. 

Fatboy Colin Russel, 1ste technieker van D'agosto en met de meeste ervaring. Maar zijn favoriete bezigheid was niets doen.  Hielp niet aan de team sfeer. 

En dit was mijn wagen, number 17. De hele winter elk boutje nagekeken, elke schroefdraad nagekeken en hertseld waar nodig was, alles perfect gesmeerd en gespoten. 
Mega trots op mijn wagen maar het nieuwe was er zeer snel af. Practice 1 in Hockenheim plots rode vlag en mijn auto kwam terug met 2 hoeken er af gereden....en dat bleek zowat mijn grootste bezigheid voor de rest van het jaar. 

En ik was niet de enige dat schade reed. We moesten blij zijn dat onze KTR wagens eens in de top 20 stonden op het startveld en dat er is 1 heel aankwam. 
Ik was meestal de auto aan het herstellen tegen de klok en schroefdraden aan het herstellen omdat deze al zoveel waren vast en los gemaakt. Ik had ook het oudste chassis wat dus ook niet hielp. In Zandvoort hadden we voor 60.000 euro schade aan de 3 wagens, de voorvleugels stapelde zich op en het humeur van Kurt Mollekens werd met elke weekend ook grimmiger. Ondertussen won Stoffel heel wat race's en zat Josh Hill ook veel in de top 3.

Gelukkig was er nog Most, Tsjechië. Waar we even genoeg afleiding hadden:

Mijn 2de technieker deed wel belachelijk lang over het nakijken van de bandenspanning: 

Deze kleine was ook onder de indruk:

De afleiding was er ook in Moskou maar voor de nummer 17 was dat wel het diepte punt. 
In race 1 vergeet hij te remmen in de laatste bocht vliegt op het gras en in de volgende bocht knalt hij los in en over de zijkant van een andere piloot. 
Gelukkig had die piloot niets maar de monocoque was gescheurd en dus einde weekend voor hem. Voor ons was het snel even 3 hoeken herstellen;

Race 2 deed hij het rustiger aan maar na een paar ronde hoorde we dat de wagen niet oke klonk en in de voorlaatste bocht zat hij weer in dezelfde zandbak maar deze
keer geslipt in zijn eigen motorolie...motor stuk. Ik ben daar dan ook even wat afleiding gaan zoeken:

1 van mijn favoriete foto's van mijn Autosport Carriere:

Het was wel 1 van de meeste bezochte events dat jaar. Ni normaal hoeveel volk er was. 

Met alle die drukke weekends en een auto die ik constant aan elkaar moest lappen begon het al een beetje tegen te zitten. Maar wat het erger maakta was dat ik dan ook nog van in het begin een andere hoofdtechnieker moest opleiden en 2 zeer nutteloze 2de techniekers hadden en aan Fatboy Colin moest je ook al niets vragen. 

Maar dan was er Spa Francorchamps midden oktober. En het was typisch Spa, beren koud en soms wat nattigheid. Race 1 werd gewonnen door Josh Hill.
In Race 2 besliste de meeste om toch op slicks te gaan maar KTR besliste om op regen banden te gaan. Vanuit het middenveld kwamen we redelijk snel de top 10 binnen. Iganzio D'agosto crashte maar de andere 2 bleven maar naar voor te komen. En zo was plots mijn wagen op P1 en de Spanjaard op P2 en zo wisten we ook te eindigen. We konden het allemaal niet geloven, zijn wij na zo een kut jaar er toch in geslaagd een race te winnen en dan nog in Spa?? Team 16 en 17 was mega blij maar team 18 een beetje gekweld want zij waren de beste auto en hadden moeten winnen....echt het team was ver weg...

Nick De Vries komt even bedanken:

Maar veel vieren was er niet aan. Kurt en de Igenieurs bolde het snel af en wij mochten alles verder inpakken. Als je team al diep zit moet je ervoor zorgen 
dat als er eens iets positief is dat je er dan alles uit haalt. Big fail dus. Daarna waren er nog wel frustraties waardoor mijn goesting om nog verder te doen met de dag minder werd. 
In December dan ook beslist niet nog een jaar te doen, er was te weinig respect gegeven dat jaar. Had het beter geweest had ik zeker nog een jaartje ofzo verder gedaan. 
Het jaar daarna tekende Albon, wat weer toffer was voor KTR maar een paar jaar daarna zijn de boeken dicht gegaan van KTR. 

Nog wat sfeer foto's:

 

 

 

 

[Mich 2.451]

Amai fantastisch neergepend

[Capitol 551]

Ja man, dat is geweldig die avonturen en variatie dat jij al beleefd hebt.

6 februari aangepast door Capitol

[Bjorno 637]

25 minuten geleden, Mich zei:

Amai fantastisch neergepend

Merci, ja ik denk er wel met plezier aan terug aan die tijden. Ook al waren er ook een hoop frustraties. Was toch leuk om mee gemaakt te hebben. 
En ook om vele piloten van toen nu te zien rijden in verschillende disiplines. 

Yu Kanamaru racet nog altijd, vorig jaar ook een 24 uren race gedaan.Hij is wel beter geworden, vooral in Formule 3000 dacht ik dat hij toch wat heeft laten zien.
Maar goed hij had en heeft waarschijnlijk een eindeloos budget. Vader heeft een voedsel bedrijf in Japan en geld genoeg precies. Yu ging naar een Zwitserse school en zijn moeder kwam toen bijna naar elk race weekend. Meeste sponsors op zijn wagen waren ook gewoon fake dacht het niet leek dat er maar 1 sponsor achter zat.

De andere 2 zijn ermee gestopt. 

Josh Hill is een jaar daarna er ook mee gestopt, hij had meer plezier in muziek maken. Kreeg het ook niet zomaar cadeau van zijn vader, heeft veel zelf sponsors moeten zoeken. Zijn auto een Toyota Yaris. Vandaar ook dat hij niet als een fervent ventje rond liep. 

Mikkel Mac van het eerste jaar, zijn vader had zijn huis zelfs borg gesteld om zijn zoon een kans te geven. Mikkel heeft nooit potten gebroken maar raced nog altijd wel rond her en der. 

Tussendoor hebben we ook nog een paar andere manne gehad, vooral rijkelui kindjes. Ouders met veel geld, maar piloten zonder talent. Maar de vader bleef er maar geld in pompen. En dat heb je er betere die het seizoen niet uit geraken omdat ze geen geld hebben. Harde wereld. 

3 jaar geleden nog bij RBM langs geweest in de box in zolder bij hun laatste DTM race. Mijn 2de technieker was daar Truckie. Nog veel van dezelfde techniekers dat er werkte en ze kende mij ook nog. Echt zonde dat Bart Mampaey de deuren heeft gesloten. 

[ir_fuel 51.977]

Dat kan je toch ook enkel uit passie doen, die job. Veel betalen doet dat niet, je bent nooit thuis, en op de raceweekends is het soms zeer hard werken, zeker als je met brokkenpiloten zit. Heb er genoeg tussen gestaan, wel op een wat lager niveau.

En je merkt ook het verschil tussen de teams waar iedereen er voor de lol in zit, en de teams waar iedereen betaald wordt. Dat is direct een andere sfeer en manier van werken. Dan wordt het ook gewoon een job zoals een andere job.

[abtler 3.806]

[Bjorno 637]

3 uren geleden, ir_fuel zei:

Dat kan je toch ook enkel uit passie doen, die job. Veel betalen doet dat niet, je bent nooit thuis, en op de raceweekends is het soms zeer hard werken, zeker als je met brokkenpiloten zit. Heb er genoeg tussen gestaan, wel op een wat lager niveau.

En je merkt ook het verschil tussen de teams waar iedereen er voor de lol in zit, en de teams waar iedereen betaald wordt. Dat is direct een andere sfeer en manier van werken. Dan wordt het ook gewoon een job zoals een andere job.

Ja je moet idd echt de passie hebben. De eerste 2 jaar was enkel in de race weekends dat ik mee ging dus dat was eigenlijk nog wel plezant. Ik bleef dan wat langer daar of vloog ineens door naar de volgende plek. Maar als 1ste technieker moet je tussen de race's thuis zijn om elke keer die wagen terug volledig uiteen te halen, alles nakijken en terug in elkaar steken. We hadden zo 8 race's in 9 weken. Relatie is mede hierdoor ook wel stuk gelopen toen. Op zich was de verantwoordelijkheid wel tof dat het "jouw" auto is maar de 26 race weekends + test weekends wogen door. Het laatste testweekend was midden December en begin Februari zouden we er terug in vliegen. Dikke 10 maanden kei hard knokken om dan 6 weken even te bekome...daar was de opgave net iets te hoog voor mij. 

Nu had er meer respect geweest dan had ik het zeker nog 1 of 2 jaar gedaan. Maar de team sfeer was er niet. De ingenieur van 1 wagen deed ook het managment. 
En die kerel heeft ook beslist dat ik vroeger ben weg gegaan. Hij moest altijd de beste piloot hebben en het beste matriaal en iedereen moest hem helpen maar omgekeerd gebeurde er niets. Zijn 2 Techniekers waren juist hetzelfde. Als we dan er is tegen in gingen was het direct ruzie. 

Op zich was Kurt nog wel oke. Wij mochten doen wat we wilde savonds, als we smorgen maar paraat waren. Bij sommige team mogen ze niet meer uit hun Hotel.
Ik ben ook veel gevraagd om mee te gaan met andere teams maar dan onbetaald maar ik heb toen ook beslist dat ik enkel mee ga als ik betaal wordt. 

[ir_fuel 51.977]

Hotel? Grote luxe dat. Op "mijn" niveau was dat bij sommige teams slapen in de camion. En dan bedoel ik niet eoa trailer met ingerichte slaapruimtes, maar op een luchtmatras op de grond in de camion.

[Bjorno 637]

20 minuten geleden, ir_fuel zei:

Hotel? Grote luxe dat. Op "mijn" niveau was dat bij sommige teams slapen in de camion. En dan bedoel ik niet eoa trailer met ingerichte slaapruimtes, maar op een luchtmatras op de grond in de camion.

Ja dat was altijd in orde, meestal Ibis en die zijn van interieur altijd hetzelfde dus soms wist ik niet meer in welk ik land ik nu weer was dat ik op stond. 
Alles werd betaald van ontbijt, lunch, koekekast en avond eten. Enkel als je nog wil uitgaan moest je het zelf betalen, terecht ook.